معنی بدگویی ادیبانه

هجو

هجو

غیبت، ناسزاگویی، فحاشی

تگ

هجا

ادبمندانه ‎ مانند ادیبان: ادیبانه سخن گفت، (صفت) ادبی مربوط بادبیات: بیانات ادیبانه.

عیبگو، آنکه فحش میدهد

بدگویی. [ب َ] (حامص مرکب) بدحرفی. غیبت و تهمت و افترا. (ناظم الاطباء). ذم. وقیعه. نقیض ستایش. (یادداشت مؤلف):
نه بدگفتم نه بدگوییست کارم
وگر گفتم یکی را صدهزارم.
نظامی.
- امثال:
عاقبت بدگویی دشمنی است.
- بدگویی کردن، عیب و نقص کسی را گفتن. درباره ٔ کسی بدگفتن: پس بدگویان در حق اسفندیار بدگویی کردند و نمودند که او طلب پادشاهی می کند. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 51).و میان وی (سیاوش) و افراسیاب بدگویی کردند و افراسیاب او را بکشت. (تاریخ بخارا ص 28).

(ق.) مانند ادیبان، (ص.) ادبی، مربوط به ادبیات. [خوانش: (اَ نِ) [ع - فا.]]

مانند ادیبان، ادیب‌مانند، به روش ادبی،
(صفت) دارای فنون ادب، ادبی،

سخن زشت گفتن، دشنام دادن،

ادبی

بددهانی، بددهنی، زشت‌گویی، بدزبانی، تشنی، ناسزاگویی،
(متضاد) ستایشگری، افترا، تهمت، غیبت، نمامی، سرزنش، قدح، مذمت، ملامت، نکوهش،
(متضاد) ستایش، مدح

زشت یاد

هجو

125